نخستین پیام پادشاه جدید ایران – به نام ایران زمین، به نام کورش و به نام فردوسی و با بزرگترین درودها و شادباشها به تمام فرزندان و زنان و مردان دلیر و شجاع ایران زمین در سراسر جهان که هر یک ملکه و پادشاه ایران هستند اعلام آماده باش جنگی می نمایم . صبر و تحمل ۱۴۰۰ ساله ما بس است و دفاع نشانه ضعف است. ما باید از هر راهی که میتوانیم خانه سیاه خرافات را به هوا بفرستیم و شعله در مراسم شان افکنیم، تا طلسمی که باید ۱۴۰۰ سال قبل ساسانیان با کشتی هایشان می شکستند بشکنیم و دشمن وحشی نادان را نابود سازیم و نام خود را در تاریخ ایران جاودان سازیم. این نهایت وظیفه هر ایرانی پاک نهاد می باشد. پیروزی از آن ماست. بدرود. هفتم آبان ماه ۲۵۶۹. این پیام را به دیگر ایرانیان بفرستید.
در اين خاک زرخيز ايران زمين نبودند جز مردمي پاک دين همه دينشان مردي و داد بود وز آن کشور آزاد و آباد بود چو مهر و وفا بود خود کيششان گنه بود آزار کس پيششان همه بنده ناب يزدان پاک همه دل پر از مهر اين آب و خاک پدر در پدر آريايي نژاد ز پشت فريدون نيکو نهاد بزرگي به مردي و فرهنگ بود گدايي در اين بوم و بر ننگ بود کجا رفت آن دانش و هوش ما که شد مهر ميهن فراموش ما که انداخت آتش در اين بوستان کز آن سوخت جان و دل دوستان چه کرديم کين گونه گشتيم خار؟ خرد را فکنديم اين سان زکار نبود اين چنين کشور و دين ما کجا رفت آيين ديرين ما؟ به يزدان که اين کشور آباد بود همه جاي مردان آزاد بود در اين کشور آزادگي ارز داشت کشاورز خود خانه و مرز داشت گرانمايه بود آنکه بودي دبير گرامي بد آنکس که بودي دلير نه دشمن دراين بوم و بر لانه داشت نه بيگانه جايي در اين خانه داشت از آنروز دشمن بما چيره گشت که ما را روان و خرد تيره گشت از آنروز اين خانه ويرانه شد که نان آورش مرد بيگانه شد چو ناکس به ده کدخدايي کند کشاورز بايد گدايي کند به يزدان که گر ما خرد داشتيم کجا اين سر انجام بد داشتيم بسوزد در آتش گرت جان و تن به از زندگي کردن و زيستن اگر مايه زندگي بندگي است دو صد بار مردن به از زندگي است بيا تا بکوشيم و جنگ آوريم برون سر از اين بار ننگ آوريم
نخستین پیام پادشاه جدید ایران – به نام ایران زمین، به نام کورش و به نام فردوسی و با بزرگترین درودها و شادباشها به تمام فرزندان و زنان و مردان دلیر و شجاع ایران زمین در سراسر جهان که هر یک ملکه و پادشاه ایران هستند اعلام آماده باش جنگی می نمایم . صبر و تحمل ۱۴۰۰ ساله ما بس است و دفاع نشانه ضعف است. ما باید از هر راهی که میتوانیم خانه سیاه خرافات را به هوا بفرستیم و شعله در مراسم شان افکنیم، تا طلسمی که باید ۱۴۰۰ سال قبل ساسانیان با کشتی هایشان می شکستند بشکنیم و دشمن وحشی نادان را نابود سازیم و نام خود را در تاریخ ایران جاودان سازیم. این نهایت وظیفه هر ایرانی پاک نهاد می باشد. پیروزی از آن ماست. بدرود. هفتم آبان ماه ۲۵۶۹. این پیام را به دیگر ایرانیان بفرستید.
پاسخحذفاین تیره درون سید دستار سیان
پاسخحذفروباه سرِ گرگ دلِ شرع پناه
بر منبر وعظ چون نشیند، والله
مردم همه آدم اند و او خشم الله
در اين خاک زرخيز ايران زمين
پاسخحذفنبودند جز مردمي پاک دين
همه دينشان مردي و داد بود
وز آن کشور آزاد و آباد بود
چو مهر و وفا بود خود کيششان
گنه بود آزار کس پيششان
همه بنده ناب يزدان پاک
همه دل پر از مهر اين آب و خاک
پدر در پدر آريايي نژاد
ز پشت فريدون نيکو نهاد
بزرگي به مردي و فرهنگ بود
گدايي در اين بوم و بر ننگ بود
کجا رفت آن دانش و هوش ما
که شد مهر ميهن فراموش ما
که انداخت آتش در اين بوستان
کز آن سوخت جان و دل دوستان
چه کرديم کين گونه گشتيم خار؟
خرد را فکنديم اين سان زکار
نبود اين چنين کشور و دين ما
کجا رفت آيين ديرين ما؟
به يزدان که اين کشور آباد بود
همه جاي مردان آزاد بود
در اين کشور آزادگي ارز داشت
کشاورز خود خانه و مرز داشت
گرانمايه بود آنکه بودي دبير
گرامي بد آنکس که بودي دلير
نه دشمن دراين بوم و بر لانه داشت
نه بيگانه جايي در اين خانه داشت
از آنروز دشمن بما چيره گشت
که ما را روان و خرد تيره گشت
از آنروز اين خانه ويرانه شد
که نان آورش مرد بيگانه شد
چو ناکس به ده کدخدايي کند
کشاورز بايد گدايي کند
به يزدان که گر ما خرد داشتيم
کجا اين سر انجام بد داشتيم
بسوزد در آتش گرت جان و تن
به از زندگي کردن و زيستن
اگر مايه زندگي بندگي است
دو صد بار مردن به از زندگي است
بيا تا بکوشيم و جنگ آوريم
برون سر از اين بار ننگ آوريم